Wachten, wachten, zoeken

Een rij, koffers afgeven, een rij, nog een rij en een zigzaggende rij, beveiliging, relatief korte rij (~15min), paspoort controle en instappen in het vliegtuig met bestemming Entebbe. Het kostte in totaal zo’n 3.5 uur op Schiphol om door alle rijen heen te schuifelen. Wat ik op dat moment ook vond van de organisatie op Schiphol, de comunicatie was betrouwbaar: ‘het wordt drúk’ meldde de website…
Na een lange, maar voorspoedige vlucht ben ik geland op het vliegveld in Entebbe, aangekomen in Uganda! Soepel kom ik hier door de gezondheidscontrole, douane, koffer ophalen en beveiliging. Buiten aangekomen sta ik in de Ugandese buitenlucht met een aangename temperatuur van ongeveer 23 graden. Het is 11 uur s avonds, plaatselijke tijd (Het tijdsverschil is hier +1 ten opzichte van Nederlandse tijd). Er staan verschillende mensen klaar met naambordjes om mensen op te halen, maar ik herken er niemand die mij zoekt. De uiterst bereidwillige taxichauffeurs bedank ik, want ik wordt opgehaald. Nou, toch niet… Na wat bellen blijkt er een miscommunicatie te zijn geweest. Tja, kan gebeuren: de eerstvolgende taxichauffeur heeft wel beet bij mij, hij brengt me veilig maar Noah’s Ark. Daar aangekomen wordt ik vriendelijk ontvangen, en kan ik gauw mijn bed in duiken. Ondanks de tropische nachtgeluiden buiten slaap ik goed. Daar was ik echt aan toe!